powrót

 
••••••
I. Rok Święty zwiastunem święta Chrystusa Króla
II. Nauka O Królowaniu Chrystusa
III. Chrystus Jako Król W Piśmie Świętym
IV. Chrystus Jako Król W Liturgii
V. Fundamenty Królewskiej Godności Chrystusa
VI. Trojaka Władza Panowania Chrystusa
VII. Królestwo Chrystusa Jest Głównie Duchowe
VIII. Dobrodziejstwa Królestwa Chrystusa
IX. Powody Ustanowienia Święta Chrystusa Króla
X. Święto Chrystusa Króla Jako Środek Zaradczy Przeciw Laicyzmowi
XI. Przygotowania Do Ustanowienia Święta Chrystusa Króla
XII. Rok Święty Najsposobniejszy Do Ustanowienia Święta Chrystusa Króla
XIII. Ustanowienie Święta Chrystusa Króla
XIV. Błogosławieństwa Święta Chrystusa Króla
 
••••••
  • LIST ALARMUJĄCY Generała O.O. Paulinów z Jasnej Góry w Częstochowie
  • Dzisiejsza potrzeba intronizacji Chrystusa Króla
  • Czy Chrystus zakróluje w naszej ojczyźnie?
  • Akt intronizacji Chrystusa Króla w Brańszczyku
     
    ••••••
  • Copyright (c) 2000 Fundacja Antyk. Wszelkie prawa zastrzeżone.

    Chrystus jako Król w Piśmie Świętym

    Czyż nie czytamy w wielu miejscach Pisma św., iż Chrystus jest Królem? On to bowiem nazwany jest Panem, który z Jakuba będzie (Lb. 24, 19), który od Ojca postanowiony jest Królem nad Syjonem, górą świętą Jego, i otrzyma narody, dziedzictwo swoje i posiadłość swoją kraje ziemi (Ps. 2); pieśń zaś weselna, w której pod figurą i podobieństwem najbogatszego i najpotężniejszego monarchy przedstawiano przyszłego prawdziwego Króla Izraela, te słowa zawiera: "Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków; laska prawości, laska Twego królestwa" (Ps. 44). Pomijając wiele tego rodzaju powiedzeń, na innym znów miejscu, jakby dla jaśniejszego uwypuklenia rysów Chrystusa, przepowiedziano, iż królestwo Jego nie będzie miało granic i obfitować będzie w dary sprawiedliwości i pokoju: "Wzejdzie za dni Jego sprawiedliwość i obfitość pokoju... I będzie panował od morza aż do morza i od rzeki aż do krajów okręgu ziemi" (Ps. 71). Tu dodajmy jeszcze przeliczne proroctwa, a przede wszystkim owo najbardziej znane Izajasza: "Maluczki... narodził się nam i Syn jest nam dany i stało się panowanie na ramieniu Jego i nazwą imię Jego: Przedziwny, Radny, Bóg Mocny, Ojciec Przyszłego Wieku, Książę Pokoju. Rozmnożone będzie państwo Jego, a pokoju nie będzie końca: na stolicy Dawidowej i na królestwie Jego siedzieć będzie, aby je utwierdził i umocnił: w sądzie i sprawiedliwości, odtąd i aż na wieki" (Iz. 9, 6-7).Także i inni prorocy przepowiadają podobnie jak Izajasz: jak Jeremiasz, przepowiadający "nasienie sprawiedliwe", mające powstać z rodu Dawida; a potomek ów Dawida "będzie królował" jako "król i mądrym będzie i będzie czynił sąd na ziemi" (Jr. 23, 5); a dalej przepowiednia Daniela o ustanowieniu przez Króla niebios królestwa, "które się na wieki nie rozproszy... stać będzie na wieki" (Dn. 2, 44) a nieco dalej dodaje: "Patrzyłem tedy w widzeniu nocnym, a oto z obłokami niebieskimi jako Syn Człowieczy przychodził i aż do Starowiecznego przyszedł i stawili Go przed oblicze Jego. I dał Mu władzę i cześć, i królestwo i wszystkie narody, pokolenia i języki służyć Mu będą; władza Jego, władza wieczna, która nie będzie odjęta, a królestwo Jego, które się nie skazi" (Dn. 7, 14-15). Owo zaś proroctwo Zachariaszowe o królu łagodnym, który "wsiadający na oślicę i na źrebię, syna oślicy", miał wejść do Jerozolimy wśród radosnych okrzyków rzesz, jako "Sprawiedliwy i Zbawiciel" (Za. 9, 9) - czyż Ewangeliści święci nie uznali i nie potwierdzili, iż się to spełniło?

    A zresztą ta sama nauka o Chrystusie Królu, której z lekka dotknęliśmy na podstawie ksiąg Starego Testamentu, bynajmniej nie zanika na kartach Nowego Testamentu, lecz przeciwnie, znajduje tam wspaniałe i pełne blasku potwierdzenie. Wspomnieć tu tylko poselstwo Archanioła, który poucza Dziewicę, iż porodzi Syna, któremu da... Pan Bóg stolicę Dawida ojca Jego i który będzie królował w domu Jakubowym na wieki, a królestwu Jego nie będzie końca (Łk. 1, 32-33). Sam Chrystus świadczy o swoim panowaniu: czy to bowiem w ostatnim kazaniu do ludu, przedstawiając nagrody i kary, które spotkają sprawiedliwych i winnych, czy też dając odpowiedź na publiczne zapytanie Namiestnika rzymskiego, czy jest królem, czy także, gdy po zmartwychwstaniu powierza Apostołom urząd nauczania i chrzczenia wszystkich narodów, korzystając z nadarzającej się sposobności sam się nazwał Królem (Mt. 25, 31-40) i jawnie stwierdził, iż jest Królem (J. 18, 37), i uroczyście oświadczył, iż dana Mu jest wszystka władza na niebie i na ziemi (Mt. 28, 18): a słowa te cóż innego oznaczają, jak nie wielkość Jego potęgi i nieskończoność królestwa?Zatem, cóż dziwnego, jeżeli ten, którego Jan nazywa księciem królów ziemi (Ap. 1, 5), skoro ukazał się temu Apostołowi w widzeniu rzeczy przyszłych, "ma na szacie i na biodrze swoim napisane: Król nad królami i Pan nad panami" (Ap. 19, 16). Oto bowiem Ojciec "postanowił Chrystusa dziedzicem wszystkiego" (Hbr. 1, 1); a ma królować, ażeby przy końcu świata położyć wszystkich nieprzyjaciół pod nogi Boga i Ojca (I Kor. 15, 25).

    wstecz    dalej
    Copyright (c) 2000 Fundacja Antyk. Wszelkie prawa zastrzeżone
    strona główna


    Powiadomienia o nowościach na stronie fundacji


    nowości wydawnicze